Living the kiwi life

Hallo!

Ik leef nog!! En ik schaam me diep dat ik zo lang niks van me heb laten horen. Inmiddels is het alweer bijna tijd om Nieuw-Zeeland te verlaten. Maar ik heb niet stilgezeten sinds mijn laatste bericht! Nou ja, grotendeels dan.

In Wellington had ik via een briefje in een hostel 2 meiden ontmoet die naar Wanaka zouden gaan rijden, een stad ten zuiden van het midden van het zuidereiland. Een van hen, Kirsten uit Amerika, zou daarnaartoe verhuizen en de ander, Stef uit Oostenrijk, was haar huisgenootje in Wellington en zou voor drie dagen meekomen om het zuidereiland te zien. Zaterdagochtend 5 juni heel vroeg moisten we de pont halen, daar Kirsten niet de meest georganiseerde persoon is stonden we die zaterdagochtend nog vroeger al haar spullen in de auto te proppen. Met een overvolle auto nog net op tijd de pont opgereden die ons over de Cook's Strait naar Pecton op het zuidereiland bracht. Het was ontzettend mooi weer dus hele mooie uitzichten gehad. Vanaf de pont hebben we een heel lang stuk gereden langs de westkust tot aan Greymouth met wederom prachtige uitzichten. Het eerste stuk vanaf de pont heb ik gereden en daarna zat ik achterin waar ik door alle spullen in de auto helaas de helft van de uitzichten gemist heb. Maar ach, ik kan toch niet tegelijkertijd twee kanten op kijken. De volgende dag weer een lang stuk gereden, maar helaas met flinke mist- en regenbuien. Onderweg gestopt bij de Franz Josef en Fox Gletsjers. Schitterend!! De mist en regen gaven juist een extra misterieuze lading aan het geheel. Ik heb niet op de gletsjers zelf gelopen want dat mag alleen met een gids, en zelfs dat blijkt gevaarlijk te zijn want een week nadat wij er waren is een Australische toerist in een ijsspleet gevallen en hij heeft de val helaas niet overleefd. Wij hebben de gletsjer van een veilige afstand bekeken en zijn daarna doorgereden via Haast naar Wanaka. Daar bleek onze eindbestemming niet Wanaka maar een klein dorpje 12 kilometer daarvandaan, Lake Hawea. Zo’n beetje afstand Purmerend - De Rijp. Daar verwelkomde Kirsten’s nieuwe huisgenote Amanda ons met een groot stuk lam uit de oven en een aantal van haar vrienden. Amanda had nog een logeerkamer dus konden Stef en ik daar ook overnachten. Na het diner naar de kroeg om de hoek gegaan waar het halve dorp naar een rugby wedstrijd zat te kijken. Lake Hawea is een nogal ons-kent-ons dorp dus wij kregen als drie nieuwe niet onaantrekkelijke meiden veel bekijks en gratis drankjes. Geen onaangenaam welkom! De dag daarop regende het nog altijd dus zijn we naar Puzzleworld gegaan, Een soort museum vol illusies waardoor je niet meer weet wat echt is en wat niet, heel verwarrend maar ook heel leuk. De dag daarna scheen de zon gelukkig weer en zijn we naar een klein plaatsje Glenorchy gereden waar we een lange mooie wandeling in de bergen hebben gemaakt. Daar heb ik voor het eerst sinds tijden weer eens in de sneeuw gestaan! Ik weet dat jullie er een beetje te veel van hebben gehad afgelopen winter maar ik had het toch wel een beetje gemist. Een nacht in Queenstown overnacht, een grote toeristenstad zo’n 1,5 uur rijden van Hawea, en toen moest Stef helaas weer terug naar Wellington. Kirsten en ik zijn teruggereden naar Hawea waar ik nog een paar dagen zou blijven om op internet eens goed uit te zoeken waar ik verder naartoe wilde reizen op het zuidereiland en hoe ik daar zou komen. Anderhalve maand later en ik ben er nog steeds...

Niet omdat er wat vervelends gebeurde, maar juist het tegenovergestelde, het is hier te leuk! Die dag dat ik zou internetten werd elke dag uitgesteld naar morgen omdat er steeds wat leuks tussen kwam (vandaar ook dat dit bericht zo lang op zich liet wachten!). Lake Hawea ligt, zoals de naam al zegt, aan een groot meer en is omringd door grote besneeuwde bergen. Amanda’s huis staat vlakbij het meer dus het heeft een goed uitzicht erop. Er zijn veel fiets- en wandelroutes langs het meer en langs de rivier die er uit stroomt. Amanda heeft een fiets die ik altijd mag gebruiken en eigenlijk is alles hier voorzien, internet, tv, wasmachine, oneindig warm water, alles in de keuken wat je maar nodig kunt hebben, zelfs een kaasschaaf!! Ook in de wat verdere omgeving zijn allerlei mooie dingen te bekijken zoals watervallen, meertjes die door gletsjerwater hemels blauw zijn, oude goudmijners dorpjes, rivieren en nog veel meer. De eerste twee weken had Kirsten nog geen baan en hebben we samen veel rondgereden en daarna ben ik veel meegeweest met de vrienden die ik hier heb leren kennen (die overigens meer met Nederland in de wereldcup meeleefden dan ik). Ook heeft Amanda me heel veel laten zien. Zij had de laatste paar maanden een sebatical genomen en werkt nu een paar uur per week vanuit huis dus de eerste paar weken was het echt een meidenhuis hier. Kirsten vond Hawea toch wat te ver van Wanaka dus na 3 weken is zij helaas verhuisd en hebben Amanda en ik heel veel tijd met elkaar doorgebracht. Amanda’s vriend heeft een boerderij zo’n 2 uur rijden van Hawea, vlakbij de stad Alexandra. Dus ze heeft mee meegenomen naar die stad en zijn boerderij, waar ik voor het eerst van mijn leven in een trekker heb gezeten. Waar wij in Nederland voornamelijk koeien en schapen hebben rondlopen in de weilanden hebben ze hier daarnaast ook heel veel herten! Dus met de trekker de herten gevoerd. Onderweg heeft ze me langs allerlei toeristische plekjes gereden. Ook heeft ze me meegenomen naar de Catlins, een natuurgebied in het zuiden waar haar familie een typisch Nieuw-Zeelands vakantiehuisje heeft, een bach. Daarna 3 nachten naar Dunedin gegaan waar we bij vrienden van haar konden logeren. Dunedin is een grote studentenstad waar alles niet zo duur is als in de toeristische plaatsen Wanaka en Queenstown. En weer heeft ze me onderweg allerlei leuke plekjes laten zien. En voor dit alles betaal ik schandalig weinig huur. Het enige wat me echt geld kost zijn de boodschappen omdat Wanaka maar een supermarkt heeft die toeristenprijzen vraagt. Ik ben wel blij met de warme kleren die ik gekocht had want het is hier gemiddeld 3 graden overdag! Dat zorgt echter wel voor het enorm mooie uitzicht en ik ga zondag skien dus mij hoor je niet klagen. Gelukkig schijnt de zon bijna elke dag en die is lekker warm.

Amanda en ik kunnen het ontzettend goed met elkaar vinden dus ik ben erg blij dat ik anderhalve maand geleden met Kirsten en Stef ben meegereden hiernaartoe. Maar over 2 weken vlieg ik alweer naar het volgende land dus ik moest nu toch echt eens wat tijd op internet besteden. Eergister heb ik allerlei busritten en de twee tripjes die ik echt nog wilde doen geboekt. Een daarvan was een dagtrip naar Milford sound, een fjord die ze zelf als een van de mooiste plekken op aarde omschrijven, en ik moet zeggen, ik kan ze daar best gelijk in geven. Ik voelde me ontzettend klein op de boot die tussen de enorme bergen vaarde die rechtomhoog uit het water komen. Ook een paar zeehonden gezien die lekker lagen te luieren op de rotsen. Maandag is het helaas dan echt tijd om Hawea te verlaten en via Christchurch, de walvissen in Kaikoura en de spa baden in Hanmer Springs weer terug naar Auckland te gaan waarvandaan ik naar Bangkok vlieg. Door alle onrust ben ik niet van plan daar lang te blijven. Waar ik wel heen ga weet ik alleen nog niet dus ik sta open voor alle ideeen en suggesties! Mocht er iemand richting Azie gaan deze zomer, laat het me ook weten!

Dat was samengevat wat ik de laatste tijd heb gedaan hier, nogmaals sorry dat het zo lang duurde! Tot het volgende bericht weer!

Suus