Fellowship of the rain

Daar ben ik weer!

Sorry sorry sorry! Ik beloven vaker een berichtje te plaatsen, doe ik er weer eindeloos lang over! Maar weer moet ik hetzelfde excuus geven, internet is ook in dit land niet overal te verkrijgen, laat staan voor een normale prijs. Daarbij heb ik zoveel gedaan dat ik er ook niet de tijd voor heb kunnen nemen.

Ik had bedacht dat ik vanuit Canberra met andere backpackers wel mee kon liften naar allemaal mooie plaatsjes tot aan Melbourne, maar dat was ijdele hoop. Niemand bleek met de auto naar Canberra te gaan. Toen toch maar een bus geboekt, en de goedkoopste bestemming was Bateman's Bay. Een kustplaatsje ten zuiden van Sydney wat prachtig in het zonlicht zou zijn. Zou zijn. Want het regende ouderwetse pijpenstelen. Ik geloof dat ik het natste jaar in Australie heb getroffen! Ik heb van dat plaatsje dus niet meer gezien dan de bushalte, het hostel en de supermarkt. Gelukkig waren er de winterspelen op tv waar alle gasten van het hostel naar keken (jammer dat onze schaatsers vielen of gediskwalificeerd werden). Daar heb ik een Nederlandse jongen ontmoet die een auto gekocht had en van plan was via allerlei plaatsjes naar Melbourne te rijden. En hij had nog een plaatsje in de auto over! Met een groene Holden Commodore Station (is gewoon een Opel in de rest van de wereld) zijn we op pad gegaan verder langs de zuidkust. Misschien heeft het nieuws zelfs Nederland bereikt maar het regende zo hard dat alle wegen overstroomd waren waardoor we niet verder die kant op konden. Terug naar de winterspelen in Bateman's Bay leek ons ook geen optie dus we konden alleen maar weer omhoog, richting Canberra... Ik kwam gewoon niet meer van die stad af leek het wel!!!! Het plan was om voorbij Canberra te rijden naar het plaatsje Cooma, onder aan de Snowy mountains. Ik zag het alleen helemaal gebeuren dat de auto het in Canberra zou begeven en dat ik daar nooit meer vandaan zou komen. Gelukkig ging alles goed en zijn we er heel snel voorbij gereden. Zelfs nog wat zon gezien onderweg! In Cooma regende het helaas weer. Geen overstromingen maar de naam Cooma lijkt niet voor niks op coma. Wat een gat was dat! Het leukste aan het hele stadje was het motel waarin we sliepen (tja als je de geijkte backpacker weg verlaat verdwijnen ook de hostels, maar de prijs gedeeld door 2 is nog zo slecht niet eigenlijk) en het autootje voor de supermarkt dat beweegt als je er een muntje in gooit. Naar verluid is het in de winter bruisender als de Snowy mountains ook echt met sneeuw bedekt zijn. Dan is het het ski oord van Australie. De meeste mensen beginnen hun skitrip in Cooma en er zijn daarom heel veel winkels waar je ski'skunt huren. Heel bizar om te zien als er geen sneeuw is. Ons motel was ook geen gewoon motel, maar een 'Snowtel'. De volgende dag zijn we dan de bergen in getrokken en ik ben zo blij met mijn lift geweest want die bergen zijn schitterend. Tot nu toe het mooiste gebied wat ik in Australie gezien heb. De eerste nacht hebben we nog in een plaatsje geslapen (totaal verlaten hostel bestemd voor skiende backpackers) daarna alleen maar (wild)gekampeerd. Die jongen had namelijk van alles achterin die auto, bestek, servies, een tent, slaapzakken, een stoel, een tafel, zelfs een kaasrasp. In de snowy mountains zijn veel plekken waar je gratis kunt kamperen maar waar alleen een picknicktafel en een 'dunny' zijn. Dat laatste is een toilet wat me erg aan Swaziland deed denken, een klein gebouwtje gemaakt van golfplaat met daarin een toilet en daaronder een groot zwart gat. Lekker terug naar de natuur dus! Met recht want op die manier heb ik allerlei dieren in het wild gezien (kangaroes!!!) en geslapen op de mooiste plekken. Wel ontzettend koud 's nachts. Overdag was het een graadje of 20, 's Nachts kon het tot net boven nul gaan, brrrr). Jullie waren dus niet de enigen met koud weer hoor! We hebben prachtige wandelingen gemaakt. Een door een bos wat bestond uit spierwitte kale bomen en een naar het hoogste punt van Australie, 2228 meter hoog, Mount Kosciuszko. We zijn niet de hele berg opgeklommen hoor, een groot deel hebben we afgelegd in een skilift. Heel raar om daar gewoon in te lopen en er weer uit te stappen. En natuurlijk een heel mooi uitzicht. Verder hebben we nog een wandeling door de yarrangobilly grotten gemaakt en gezwommen in een natuurwater zwembad wat van zichzelf lekker warm was. Op weg naar de zuidkust kwamen we weer langs Cooma, dit keer in zonlicht wat het ietsje gezelliger maakt (mensen op straat) maar ik was blij dat we er enkel boodschappen gingen doen. Na de bergen zijn we verder langs de kust getrokken richting Melbourne en hebben we op campings gslapen in nog een paar schitterende gebieden. Ze waren allemaal even mooi. De route die we afgelegd hebben was Cooma-Jindabyne- Thredbo- Kiandra- Bombala- Canns River- 90 Mile beach- Paynesville- Wilsons Promontory- Phillip Island- Melbourne. Op Wilsons Promontory regende en waaide het echter zo hard dat we in de auto hebben geslapen. De tent bleek dat weer helaas niet aan te kunnen. Wel heb ik daar wombats op de camping gezien. Op Phillip Island hupste er trouwens altijd een walibi rond op de camping. Kamperen is hier toch anders dan in Nederland.

In Melbourne zijn onze wegen weer gescheiden want hij ging naar Tasmanie en ik zou gaan logeren bij een goede vriendin van mijn tantes, Tineke. Ik ben blij dat ik met die jongen mee kon liften en het was heel gezellig, maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik beseft heb dat het een goed idee was om alleen te gaan reizen. Anderhalve week 24 uur per dag een persoon om je heen hebben is toch wat veel van het goede. Ik was dus blij om bij Tineke en haar vriendin aan te komen. Binnen een uur was het al alsof we elkaar jaren kende. Ze heeft me de hele omgeving van Melbourne laten zien en we zijn de stad ingefietst. Heerlijk om weer te fietsen en dit keer op een normale fiets,normale fietspaden en niet al te gekke heuvels. We hebben 's morgens vroeg (echt heel vroeg!) kangaroes en vogels bekeken in een park, de 'hanging rock' beklommen (die anders verlaten is maar nu bezaaid met mensen was vanwege de jaarlijkse harvest picnic day), pizza gegeten naast grazende kangaroes, een Japans festval bezocht, met een gratis oud trammetje de stad rondgereden en toch weer even de winterspelen gekeken op het Federation Square. Ik had er graag langer gebleven maar ik heb maar drie maanden in Australie en er is nog zo veel meer te zien. Vanaf Melbourne heb ik de Overland trein naar Adelaide genomen. Toen ik in Melbourne was miezerde het al een beetje, de dag na mijn vertrek stonden er straten blank van de regen. Ook in Adelaide had ik prijs, het begint wel een beetje op te vallen. In Adelaide is eigenlijk niet zo veel te doen. Strand, een mooie universiteit, lekkere Haighs chocolade fabriek en een grote markt zijn de enige deingen om echt te gaan bekijken. Ik had echter mazzel met mijn timing want er waren allerlei culturele festivals in de stad. De meeste avonden heb ik door gebracht in de Garden of Unearthly Delights, een soort Parade. Allerlei tenten met voorstellingen en daarmiddenin een groot terras waar veel mensen samenkomen om wat te drinken. Helaas ging het op de laatste avond heel hard regenen. Ik ben daar vier dagen gebleven en gisteren ben ik vanaf daar naar Alice Springs gevlogen.

Alice Springs, een plaatsje in het midden van Australie. En in het midden van niks. Het midden van Australie bestaat uit het plaatsje Alice Springs, de bekendste steen van dit land Uluru (Ayers Rock) en een hoop niks. The Outback. De plaatjes van de grote rode woestijn met een voorbijrollend struikje; ze zeggen dat dat hier is. Ze zeggen. Ik ben hier naartoe gevlogen dus de lange rit door al dat niks heb ik niet gedaan en toen ik aankwam op het vliegveld was alles groen! Groen gras, groene bomen, groene struiken, alles groen! Het heeft hier de laatste tijd zo hard geregend dat alles er lekker van is gaan groeien. Zoals ik al zei, het natste jaar van Australie denk ik. Het is wel erg mooi en ik ga wel over de weg naar het noorden trekken dus die rode woestijn komt nog wel. Morgen of overmorgen wil ik Uluru gaan bekijken en daarna dus doortrekken richting Darwin en Kakadu Park. Vandaag vond ik het echter tijd voor een dagje niks. Niks bekijken, niks ondernemen, lekker luieren en er eens even goed voor gaan zitten om jullie weer een beetje op de hoogte te brengen. Ook heb ik weer foto's geupload op Picasa http://picasaweb.google.com/susanne.heek.

Ik hoop dat bij jullie de sneeuw is weggebleven, dat er misschien een paar gouden medailles gewonnen worden op de paralympics en dat er snel een goede regering komt.

Heel veel liefs!

Suus